Cibus, grootste food-made-in-italy beurs

Ik had het geluk een dag te kunnen rondzwerven tussen de grootste mortadella ter wereld, bergen parmigiano reggiano, meren Toscaanse olijfolie en eilandjes Napolitaanse koffie. De grootste italiaanse eet-beurs werd te Parma gehouden. Voor de geïnteresseerden, Berlusconi heeft tevergeefs geprobeerd Parma de Europese Voedselhoofdstad te maken. Ondertussen hebben ze daar wel geweldig lekker eten. Je kan er Parmaham krijgen. Indien je in een gewone supermarkt binnenwandeld, dan moet je opgeven of je oudere, jongere hesp wilt. Het is ook niet evident of je kleine of grote schelletjes wilt. Die kunnen dan nog eens dik of dun gesneden zijn en uiteindelijk kan je dan nog kiezen voor veel of weinig vet. Ik wist niet dat er zovele dimensies aan een stuk parmaham waren.

Uiteraard had ook de Parmesaanse kaas haar plekje. Op de beurs was er dan ook kaas te proeven van de raarste soorten beesten, waarvan ik niet eens wist dat ze melk produceerden. Ook kon je vreselijk stinkende kaas krijgen, en indien je dan niet snel een ander kraampje met een sterk smaakje kon vinden dan was je gezien.

Italianen hebben wel gelijk om als hoofdzakelijk voedsel de verschillende soorten pasta gekozen te hebben. Het is hypereenvoudig te bereiden, het gaat snel en het is lekker. Ondertussen proberen de bedrijven profijt te trekken uit het 'Made in Italy' concept, dat blijkbaar voor 'gezond, kwaliteit en grote hoeveelheden' staat. Natuurlijk zijn er al jaren kapers op de kust, daar beginnen ze zich in Italië nu bewust van te worden. Van alle pastaproducten die in de VS verkocht worden zijn er maar liefst 44% namaak-italiaans.

Tijd voor een 'moka' (dat maak je met dat machientje van Bialetti - heel verschillend van de 'espresso', die je met zo'n meer gesofisticeerd machien in een bar kunt krijgen).