Als God in Italië

Dit weekend besloten we ons te gedragen zoals de rasechte - niet onbemiddelde - Romein. We richtten onze schreden richting Zuiden, en bezochten de Castelli Romani. Deze heuvelachtige regio ten zuiden van Rome, is bekend om zijn vele wijn- en olijfgaarden en schattige dorpjes met uitzicht op de prachtige vulkanische meren. Op amper een goed halfuurtje rijden van Rome komt de romeinse burgerij (onder andere de paus, die een buitenverblijfje heeft in Castel Gandolfo, een van de dorpjes in deze streek, waar hij zich met zijn helikopter laat heenvliegen) hier ontspannen, genieten van de rust en het koelere klimaat, en proeven van alle culinaire specialiteiten. Dat leek ons een heel aantrekkelijke weekendbezigheid, vooral ook omdat het klimaat tegenwoordig toch weer echt zomers hittegolfig is en ons appartementje weerom een sauna evenaart.

Bon, de Castelli Romani dus. We maakten een eerste stop in Frascati, het grootste en meest bekende dorp, waar we een kleine wandeling door het centro storico natuurlijk besloten met een ijsje. Daarna vond Pieter een heel mooi weggetje dat uitmondde op een bergtop vanwaar je een adembenemend zicht had op de hele regio en de meren (met dank aan Michelin, en aan Catarina's Micra, die het weggetje moedig heeft getrotseerd). Het is overal zo groen groen groen, ik kan gemakkelijk begrijpen dat al die Romeinen hier hun verpozing vinden.

We eindigden onze tocht in het dorpje Nemi, aan de oevers van het Lago di Nemi. Nemi is beroemd om zijn aardbeienkweek, het hele dorpje staat in teken van de Fragolini, de kleine bosaardbeitjes, die op de hellingen langs het meer blijkbaar bijzonder goed gedijen dankzij de unieke vulkanische bodem.

Alhoewel we ook langs andere verleidelijke kraampjes passeerden, hebben we toch met smaak een bakje mini-aardbeitjes opgepeuzeld, die inderdaad zeer smaakvol bleken te zijn. Natuurlijk konden we niet weerstaan aan een klein souveniertje!