duiveltjeskermis

In de - vergeefs gebleken - hoop ons witte kleurtje ietwat te bronzare zijn we op zondagnamiddag naar het meer (Lago di Bracciano) getrokken. In de zomermaanden is het strandzitten, -liggen, -barbecuen, ... zo ongeveer de enige weekendactiviteit van de italianen, veel meer is er met die zomerse temperaturen toch niet te beginnen.

Helaas (pindakaas), net die ene zondagmiddag dat wij besluiten ons net zo te gedragen als matteo con il capello, zit het weer veel minder mee. Hoewel, hoewel, wat door onze portugese medestrandligster als een rampscenario werd voorspeld: onweer, gedaan met het bruinen en zwemmen en bruinen en zwemmen; was bij nader inzien echt wel een mooie ervaring.

Het onweer was zo vriendelijk een paar uurtjes te wachten, zodat er voldoende gebruind en gezwommen kon worden. Daarna konden wij het al zien donderen en bliksemen en stortregenen aan de overkant van het meer, terwijl we zelf nog van een heerlijk zonnetje aan het genieten waren. Plotselinge golven en een hele felle wind kondigden de plotse aankomst aan van de storm op ons plekje. In een mum van tijd het strand ontruimd, en dan maar naar de overkant gereden, waar de zon ondertussen alweer vrolijk aan het schijnen was en we lekker nog een koffietje konden drinken.