Op avontuur

Ondanks de regen en de koude (klinkt al bijna Belgisch, dat weertje hier), en ondanks onze vorige wandelervaring in een Italiaans natuurpark (vertrouwend op de wegwijzertjes helemaal verdwaald en bijna de nacht moeten doorbrengen in een bos vol everzwijnen, wolven, beren en meer van dat moois), zijn we er vandaag toch nog eens op uit getrokken. Gewapend met een kaart van ongeveer dertig jaar oud hadden we een mooie route uitgestippeld doorheen de Monti Lucretilli, een van de allermooiste parken hier in de buurt. Na ongeveer twee uur gefrustreerd rondrijden vonden we uiteindelijk een paadje waarvan het best wel mogelijk zou zijn dat dit hét startpaadje was. Het weggetje slingerde zich tussen olijfgaarden en fruitbomen, het uitzicht was idyllisch mooi, en onze frustraties smolten als sneeuw voor de zon (want ja, die was ondertussen ook van de partij). Natuurlijk zijn we uiteindelijk toch verdwaald, waardoor we een bergtopje meer in onze benen hebben dan gepland, maar gelukkig zijn we toch nog voor zonsondergang aangekomen bij de ruïne mét prachtig uitzicht vanwaar we weer de bewoonde wereld konden bereiken. Een mooie beloning voor onze extra inspanning! P&L