'Het Bureau' van J. J. Voskuil

Zoals vroeger reeds opgemerkt bezoeken wij hier regelmatig de Nederlands -Vlaamse Bibliotheek van Rome. Steeds worden wij er opgevangen door de lieve dames die de bibliotheek door de jaren heen hebben laten uitgroeien tot één van de beste bloemlezingen van de naoorlogse Nederlandse Literatuur.

Ik sta verlegen als ik moet toegeven dat ik geen specifieke voorstellen heb ter aanvulling van de bib. En als ik die al heb, dan staan ze steevast reeds op de verlanglijst. In dat kleine paradijsje tjokvol met boeken hebben we de reusachtige collectie van J. J. Voskuil ontdekt: de 'Het Bureau' reeks. Duizenden pagina's over de hoofdpersoon Maarten Koning en zijn werk.

Uiterst fijn werkt Voskuil het dagelijkse verloop van Maartens werkdagen uit. Maarten heeft een extra zintuig voor het aanvoelen van gevoelens zo blijkt. De minste wrijving, de minste frustratie groeit in een werkomgeving uit tot onoverkomelijke problemen waar je je ondanks alles toch bij neer moet leggen. Kleine anekdotes uit het dagelijkse leven laten je uitermate geboeid verderlezen. Hoe komt dat toch?

Ergens zal iedereen zich wel herkennen in de ervaringen van Maarten. Hij incarneert de doorsnee werknemer die niet elke dag even graag werkt, maar toch enthousiast zijn onderwerp bespreekt. Een doorsnee werknemer, met problemen in de omgang met mensen die niet je beste vrienden zijn en soms zelfs aan je opgedrongen worden. Een doorsnee werknemer, die de vrijheid krijgt zijn werk te doen, maar zich toch bedreigd voelt als hij orders moet uitvoeren. Een doorsnee werknemer, gekneld tussen het familieleven en het bedrijfsleven. Een doorsnee werknemer zoals de meesten onder ons.

En juist door dat laatste wordt het spannend: We voelen ons even opgelucht als we even de dagelijkse routinge opzij mogen zetten om bijvoorbeeld te verhuizen. De verwachtingen van Maarten zijn de onze, de ergernissen des te meer. Voskuil slaagt erin op een heel fijne manier die dagelijkse dingen over te brengen.

Toch kunnen de duizenden pagina's na een tijdje intensief lezen beginnen te vervelen. Nog zit ik niet aan de helft, nochtans lees ik nu al een paar weken. 'Het Bureau' begint, net zoals het normale werkende leven, op een gegeven moment tegen te steken. Dan laat je het allemaal even links liggen om er later weer met goede moed aan te beginnen.

Voor wie de moed heeft aan dit monumentale werk te beginnen en de 7-delige reeks niet in de lokale bib terugvindt, je kan ze in de goedkopere editie bestellen bij Bol.com.

nog meer cadeautjes voor de kindjes

Vandaag is het Driekoningen in België, de belgische kindjes moeten dus door de straten gaan, liedjes zingen en geld ophalen. Zoals Pieter al vertelde krijgen de spaanse kindjes cadeautjes van een van de koningen.

Maar ook voor de italiaanse kindjes is het een belangrijke dag, vandaag is het immers "La Befana". La Befana is een soort heks, die aan de brave kinderen geschenkjes brengt (meestal zoetigheden) en aan de niet-zo-brave kinderen brokjes steenkool! Gisterenavond moest je je sok aan de haard hangen, en een glas wijn met een sinaasappel klaarzetten voor de heks. Deze ochtend weet je dan aan de inhoud van je sok of je wel braaf bent geweest!

La Befana is een heel oude traditie in Italië, en een van de legenden over haar ontstaan die mij het meest aanspreekt is de volgende:

Toen de drie Wijzen op weg waren naar het pasgeboren Kindje Jezus, stopten ze onderweg bij La Befana, en vroegen haar om hen te vergezellen. Ze weigerde echter, omdat ze het te druk had met haar huishoudelijke taken. Ze spraken af dat ze hen wel ging achternakomen wanneer ze klaar was met poetsen. Toen ze zover was waren de Wijzen echter allang weer vertrokken en ze ging wanhopig op zoek naar hen. Ze had namelijk een geschenkje mee voor het Kindje Jezus, en wist zonder de Wijzen niet waar ze heen moest gaan. Opeens begon haar bezem, die ze nog steeds bij had van het poetsen, te vliegen, en op haar betoverde bezem is ze dus tot op de dag van vandaag nog steeds op zoek naar de drie Wijzen en het Kindje Jezus. En bij elk kindje laat ze een geschenkje achter in de hoop Jezus te vinden.

Wat de kooltjes betreft, gelukkig kan je tegenwoordig de suikeren versie kopen!